دلم می گیرد

...

سلام

به من از راه نگویید خودم می‌بینم

از شب و ماه نگویید خودم می‌بینم

جاده‌های سفرم تا به خدا نزدیک است

راه را چاه نگویید خودم می‌بینم

کاه را کوه نسازید دلم می‌گیرد

کوه را کاه نگویید خودم می‌بینم

از فریبایی چشمان گل نیلوفر

گاه و بی‌گاه نگویید خودم می‌بینم

هی برای من از انصاف خود و آیینه

این‌قدر آه! نگویید خودم می‌بینم

من پر از زمزمه‌ام، زمزمه‌های رفتن

به من از راه نگویید خودم می‌بینم

شاعر روشندل: موسی عصمتی